Kto kiedykolwiek znał mękę
I których okna są zamknięte dla miłości,
Togo ze strachu i nadziei
Skrzynia nie będzie się ponownie zapychać.
Uwielbia mrok samotności,
Nie jest już zaznajomiony z łzą,
Zachwyty zniknęły przed nim
Sny są jałowe i puste.
On nie ma uczuć: więc leśny pień,
Osiągnięty przez piorun, spala się,
Sok zgasł - i życie zniknęło,
Nie karmi martwych gałęzi, -
Rock zostawił na nim piętno.