Па небе паўночы анёл ляцеў
І ціхую песню ён спяваў;
І месяц, і зоркі, і хмары натоўпам
Слухалі той песні святой.
Ён спяваў пра шчасці Беззаганнага духаў
Пад кущами райскіх садоў;
Аб богу вялікім ён спяваў, і дзякуй
Яго някрывадушная была.
Ён душу Млада ў абдымках нёс
Для свету смутку і слёз,
І гук яго песні ў душы малады
Застаўся - без слоў, але жывы.
І доўга на свеце стамлялася яна,
Жаданнем цудоўным поўная;
І гукаў нябёсаў замяніць не маглі
Ёй сумныя песні зямлі.