Т. Р.
З вашых вачэй паплылі далей,
усе Нароўлю - сапраўды удалечыні!
убачыць вас, хоць назад зірнуць
перашкаджае закругленне зямлі.
няма, выпукласць пагоркаў невялікая.
Але тут і абрываецца пучок,
збягае з крыштальнага станка
ад Арыядны, вкравшейся ў зрэнка.
І, стала быць, вось так-то, удалечыні,
абрывак мілы сціснуўшы ў сваёй руцэ,
трызненні наперад. Павінна быць, не лёс
нам пабачыцца - і іх злучыць, хоць
мой шлях, верней, мая сцежка
звужаецца і пераходзіць у нітка.