Вось і бераг паўночнага мора,
Вось мяжа нашых бед і слав, -
Не зразумею, ад шчасця ці гора
плачаш ты, да маіх ног прыпаўшы.
Мне не трэба больш асуджаных -
палонных, закладнікаў, рабоў,
Толькі з мілым мне і непахісным
Буду я дзяліць і хлеб і прытулак.